Bardzo wymowny jest w tym rozdziale fragment o modlitwie Mojżesza podczas wojny z Amalekitami.
Dopóki miał uniesione swoje ręce w górę, Izraelici wygrywali,gdy jednak ręce opuszczał, szala zwycięstwa przechodziła na Amalekitów...
Na szczęście byli z nim Aaron i Chur, którzy podtrzymywali mu ręce, gdy te już mdlały mu ze zmęczenia.
Jak bardzo ważny przekaz ma ten fragment... Módlmy się i nie ustawajmy... choćbyśmy padali ze zmęczenia, choćby wydawało nam się, że już sił brakuje... Nie poddawajmy się.
Nie bójmy się też prosić o wsparcie. Mojżesz nie był sam, wspierali go Aaron i Chór.
Jak ważna toczyła się walka, jak bardzo ważyły się losy Izraelitów... Tu już czynnik ludzki nie wystarczył, tu potrzeba było konkretnego szturmu do nieba i wsparcia drugiego człowieka w tej modlitwie.
My też mamy ludzi wokół siebie, których możemy prosić o pomoc.
Mamy siebie tutaj w naszej Wspólnocie Modlitwy Wstawienniczej.
Modlitwa to zwycięstwo...
Kiedy modlimy się jedni za drugich, to tak jakbyśmy podtrzymywali sobie wzajemnie nasze ręce.
Wznośmy nasze modlitwy do Boga, nie ustawajmy, bo dopóki będziemy trwać na modlitwie będziemy zmierzać ku zwycięstwu.
Poddanie się, rezygnacja, to nasza przegrana.
Dlaczego Mojżesz musiał tak długo się modlić, czy nie wystarczyłaby parę słów wzniesionych do Boga?
... Widocznie mamy trwać na modlitwie. Modlitwa to czas dla Boga, czas bliskiego spotkania z nim, rozmowy ale też jest to wyraz naszego zaufania i wiary.
Aneta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli nie chcesz być osobą anonimową odpowiadając na wpis, kliknij na: "Komentarz jako", wybierz "nazwa/adres URL" i wpisz swoje imię. To jest również, taka prośba z naszej strony.